Weet je nog wie Pim Fortuyn is? In
mijn columns heb ik hem vorig jaar de Bendis van de Nederlandse
politiek genoemd. Een gekscherende vergelijking natuurlijk,
maar niet eens zo vergezocht. Allebei een kale kop, twinkelende
ogen en een vlijmscherpe tong. Het enige verschil is dat Fortuyn
een relnicht was. Van het soort internetporno dat bij jou
op je harde schijf staat, zou hij niet koud of warm zijn geworden.
Ja, ik spreek in de verleden tijd. Fortuyn is immers afgelopen
mei neergeschoten.
Morgen begint hier in Nederland eindelijk
het strafproces tegen Volkert van der G, de man die intussen
ook heeft bekend dat hij de fatale schoten heeft gelost. De
media staan nu al te briesen van ongeduld. Op de trappen van
de rechtbank in Amsterdam hebben complete cameraploegen met
krijt hun plekje afgebakend, de schrijvende pers stopt alvast
een vers pakje batterijen in de dictafoon en de riooljournalisten
liggen met hun richtmicrofoon in de aanslag in de brandnetels.
De rechtszaak van het millennium. De O.J. Simpson van de lage
landen. Zelfs Saddam moet het met minder aandacht doen wanneer
de plaatselijke Matt Murdocks aan de slag gaan.
Over Matt Murdock gesproken, het schiet
niet op met die film, hè? Daredevil kruipt langzaam
richting de honderd miloen en vergeleken met Spider-Man is
dat flink slikken. Het betekent desondanks toch dat tot nu
toe minstens tien miljoen mensen ervoor naar de bioscoop zijn
gegaan en er geld voor hebben betaald. Wie zijn al die mensen?
Je maakt mij niet wijs dat weldenkende types in de rij staan
voor het achterwerk van Jennifer Garner of de kaaklijn van
Ben Affleck. Die plaatjes kun je net zo goed van internet
plukken. Alles beter dan je anderhalf uur vervelen in een
zaal met zowel links als rechts naast je een clubje naar aangekoekt
okselzweet stinkende computerkamernerds en op het witte doek
een film die je onder geen beding nuchter moet zien.
Het probleem is dat ze jou niet hebben
gevraagd. Jennifer is een ontzettend lieve meid en bij iedere
aflevering van Alias zit ik weer statisch vastgeplakt aan
het televisiescherm, maar met de tekst die ze hier moet oplepelen,
kan zelfs zij totaal niets. Gewoon het proesten verbijten,
dom oplezen en hopen dat iedereen op je decolleté let.
Jij had het anders aangepakt. Als schrijver van de comic weet
je als geen ander hoe die personages uitgewerkt moeten worden
en je doet tenminste je huiswerk. Als je een verhaallijn schrijft
over journalisten of detectives of advocaten, dan zoek je
die mensen op, maak je een babbeltje en je weet precies hoe
ze praten.
Eerlijk gezegd, verwacht ik daarom
dat je ieder moment voorbij kan komen flitsen op het journaal.
Jij, het notitieboekje in de aanslag op een vervaarlijk grommende
tank ergens in de brandende woestijnen van Irak, druk met
het veldonderzoek voor je nieuwe maandelijkse serie over de
legereenheden in de tweede Golfoorlog. Dat heel Nederland
dan opveert en roept, "Kijk nou, Pim Fortuyn leeft nog!"