Hoe is het met je? Volgens mij gaat
alles geweldig. Okay, ik heb je de laatste maanden weinig
gesproken, maar ik volg het nieuws over Marvel Comics op de
voet. En ik moet zeggen; wat ben jij druk geweest, zeg! Er
gaat geen dag voorbij zonder dat een persbericht van je op
mijn bureau of mijn beeldscherm belandt. Het leuke is, dat
het vaak helemaal nergens over gaat, terwijl je het toch brengt
of het wereldnieuws is.
Zelfs als jullie een zeventienjarige
stagiaire voor de postkamer in dienst nemen, is volgens het
persbericht de hele comicwereld voorgoed veranderd. Wanneer
Bill zich tijdens zijn strafmars door het redactiepand verslikt
in een klontje suiker dat een rebelse redacteur in zijn bekertje
koffie heeft gemikt, is het volgens het perscommuniqué
een godswonder dat de comics deze week überhaupt in de
winkels liggen. Ik zou het kunnen vergelijken met het niveau
van de nieuwsrubriek op SBS6, maar die zender kun jij niet
ontvangen dus daar snap je dan weer niets van. Je laatste
stunt is er weer zo eentje. De grote stripbeurzen komen eraan
en je vond het blijkbaar tijd voor een portie aandacht: Marvel
heeft in Chicago en San Diego geen eigen stand meer.
Stel: de Nederlandse Stripdagen 2003.
Overal promoten uitgevers en winkels hun koopwaar in hun kraampjes,
de comics vliegen over de toonbank en de fans maken een gezellig
praatje met die winkelier, redacteur of tekenaar die ze al
jaren willen uithoren. Kortom, het gebruikelijke tafereel.
Op de plek waar normaal de levensgrote stand van de Nederlandse
uitgeverij Juniorpress staat, treffen de bezoekers dat jaar
echter een lege ruimte en een haastig in elkaar geknutseld
bordje. 'Juniorpress heeft dit jaar geen stand. U bent welkom
in de Juniorpress Hospitality Suite op de eerste verdieping.'
Na lang zoeken en twee trappen vind je een kamertje van vijf
bij vijf, waarin een achttal vertalers en redacteurs zich
te pletter verveelt. Drie andere bezoekers kijken verdwaasd
om zich heen. Geen comics, geen tekenaars. Niet eens een bakje
pinda's.
Nu ken ik de gemiddelde Nederlandse
stripliefhebber redelijk goed. Na een jaar of achttien ervaring
in de stripwereld mag dat wel. Daarom weet ik zeker dat geen
van de Juniorpress medewerkers die stunt zou overleven. Ger
Apeldoorn wordt ter plekke met pek en veren ingesmeerd en
er is altijd wel een bezoeker die een kist rotte eieren in
de binnenzak heeft. Mochten we het overleven, dan weten we
in ieder geval wat we tot eind december als broodbeleg kunnen
gebruiken.
Toegegeven, je hebt je best gedaan.
Alleen is het in dit geval voor zelfs de domste gans duidelijk
dat jullie ordinair willen bezuinigen. Een paar tekenaars
(die toch al komen), vijf houten tafeltjes naast elkaar en
maar signeren. En jij en Bill lekker aan de droge toastjes
in jullie Hospitality Suite. Ik heb gehoord dat na dit nieuws
een run op de eieren, pek en veren is ontstaan. Je bent gewaarschuwd.