Dark Horse sluit het jaar goed af,
want voor december staat de introductie van The End League,
een nieuwe reeks door Rick Remender en Mat Broome, waarmee
de uitgeverij het weer eens met superhelden probeert. Grote
baas Mike Richardson is de schrijver van de door Todd Herman
getekende graphic novel Cut, Conan is opnieuw prima vertegenwoordigd
en de special It Ate Billy on Christmas is grappig nieuw werk
van Roman Dirge.
De laatste tijd staat alles bij DC
in het teken van Countdown. Dat gaat zo ver, dat een handvol
miniseries het 'Countdown' als voorvoegsel gebruikt. In het
bijzonder de vierdelige en wekelijkse miniserie Countdown:
Arena lijkt op een commercieel gevalletje van uitmelken. Interessant
jeugdsentiment is de terugkeer van Jim Shooter, nu als schrijver
van Legion of Super-Heroes. De vierde bundel van Manhunter
is welkom, dat geldt een stuk minder voor de crossoverdrift
die bij de titels van WildStorm speelt. Vertigo geeft schrijver
Brian Wood meer ruimte, ditmaal met de opvallend afwijkende,
nieuwe serie Northlanders. Incognegro, tenslotte, is een politiek
zeer beladen hardcover die zich begin vorige eeuw afspeelt.
Hopelijk snel een softcover.
Image duikt het verleden in met The
Next Issue Project: Fantastic Comics. Blijkbaar gaat het om
een moderne voortzetting van oude, klassieke titels, gemaakt
door een lange rij grote namen uit de hedendaagse comicwereld.
Todd McFarlane probeert of hij zijn titel Spawn: Godslayer
nog kan redden met een extra goedkoop nummer, het leuke Casanova
is toe aan de eerste paperback en Top Cow geeft The Darkness
weer een keer een nieuwe kans.
Sequels leveren centjes op, vandaar
dat Marvel er een tweede Ultimate Iron Man tegenaan wil gooien,
opnieuw door Orson Scott Card. Een derde seizoen Ultimates
ligt al helemaal voor de hand, al is het afwachten of deze
nieuwste makers hun voorgangers kunnen overtreffen. Met Joe
Madureira als tekenaar moeten de comics eerst maar eens op
tijd verschijnen. Spider-Man krijgt ook een flinke make-over
onder de noemer 'Brand New Day', met voor de eerste verhaallijn
tekenwerk van Steve McNiven, wat best aardig kan worden. Het
verhaal 'Messiah Complex' houdt de X-Men in de ban. Niettemin
wordt ruimte gevonden voor de special Wolverine: Firebreak
en wordt nog even stilgestaan bij het laatste deel van Exiles,
een reeks die helaas toch wat is afgegleden.
De independents zijn soms een bron
van onbedoelde humor. Aspen Comics komt al een tijdje met
de miniseries Iron and the Maiden. Op zich niets mis mee,
tot je het logo ziet en vervolgens ontdekt, dat de woorden
'and the' zo zijn weggestopt, dat het lijkt of rockband Iron
Maiden een eigen comic heeft. Gokt de uitgeverij toevallig
op extra inkomsten door vergissingen in de winkel? Dynamite
Entertainment maakt de lezers lekker voor Superpowers, Drawn
& Quarterly heeft in Exit Wounds een boeiende hardcover
graphic novel in hun assortiment en Top Shelf viert de maand
van Alan Moore, met een nieuwe editie van From Hell en de
intrigerende roman Voice of the Fire.
comics
:: in
y: the
last man (dc) Nog een paar maanden en het
is zover. Dan verschijnt het laatste nummer van Y: The Last
Man, de serie van Brian K. Vaughan en Pia Guerra. De imprint
Vertigo heeft veel memorabele series voortgebracht, maar dit
is de eerste moderne klassieker na de golf vol grimmig cynisme
van Preacher en Transmetropolitan.
Dat werkt uitstekend. Vaughan, de
schrijver met oog voor de personages en hun motieven, heeft
stukje bij beetje een futuristische wereld uiteengezet, een
wereld waarin op hoofdrolspeler Yorick Brown na alle mannen
in één klap uitstierven. Het is een wereld die
zowel op het hoge, politieke niveau als op het niveau van
de mens op de straat is uitgewerkt, waardoor de serie zeer
veelzijdig en toch herkenbaar is. In eerste instantie leek
het of sprake was van een mysterie, de vraag hoe de mannen
dan uitstierven, maar uiteindelijk is dat niet het belangrijkste
van het verhaal. Want het gaat om Yorick, die op zoek moet
naar een plek in een wereld die hij niet herkent.
Y: The Last Man heeft het beste in
beide makers naar boven gebracht. Het is de comic die de kracht
van Vaughan heeft blootgelegd en die ook heeft laten zien,
hoe Guerra met haar relatief eenvoudige doch effectieve stijl
de lezers dicht bij de personages brengt. Een prima synergie,
die ook in de eindfase behouden blijft.
comics
:: out
batman
(dc) Een comic van Grant Morrison in deze
categorie, dat voelt wel wat vreemd. Het is ook zeker niet
zo, dat ik op korte termijn met de serie zal stoppen. Toch
signaleer ik al sinds Morrisons aantreden als de nieuwe vaste
schrijver een vreemd gevoel. Het gevoel dat dit iets beter
kan en misschien ook wel iets beter moet.
Terug naar de basis, terug naar de
essentie van Bruce Wayne, dat was het motto van Morrison toen
hij deze klus aannam. Toegegeven, in veel van zijn nummers
is dat thema waarneembaar, vermengd met de zo heerlijk vreemde
ideeën die deze schrijver heeft, maar de nasmaak is net
niet bevredigend. De verhalen zijn soms warrig, ze dwarrelen
van het ene naar het andere uiterste en zijn met al de huidige
crossovers van DC ook niet gevrijwaard van externe invloeden
die het ritme uit de reeks halen. Slechts af en toe is iets
van het genie Morrison zichtbaar. Een pagina verder ligt het
weer verscholen onder vreemde dialogen met meer pretenties
dan inhoud.
Een tekenaar als Andy Kubert had het
geheel op een hoger niveau kunnen tillen, maar helaas heeft
hij al moeten afhaken. Nu is Morrison niet een type schrijver
dat altijd een goede tekenaar nodig heeft. Niettemin, dit
is Batman, toch één van de belangrijkste series
van DC. Die serie mag geen genoegen nemen met 'goed, doch
niet goed genoeg'.