Het is maandagochtend en terwijl het
buiten regent, heeft presentator Stan Lee zojuist de uitslag
bekendgemaakt van de tweede stemronde. Met miniem verschil
mogen Mark Millar en Becky Cloonan naar huis. Ed Brubaker
en Frank Miller moeten nog wat weekjes blijven op deze bouwvallige
loft in Manhattan. Vooral bij Frank valt dat nieuws zwaar.
Beteuterd sloft hij in de richting van de hal, waar hij in
zichzelf mompelend uit het raam staart.
Uiteraard vindt Stan het allemaal
prima. Dit seizoen kost hem nauwelijks werk, hij kan met de
portier beneden lekker roddelen over de grijze, groene en
rode Hulk en hij wordt gewoon volledig betaald. Hij ziet nog
net hoe Mark een grote breedbeeldtelevisie naar binnen rijdt
en iets roept over een afscheidscadeau, maar dan duikt hij
de lift in. "Dag, allemaal!" zegt Stan. Niemand
antwoordt.
INT. BAD WRITER 4 LOFT - OCHTEND
(In de hoek van de kamer zitten
Brian Reed en Robert Kirkman op de grond voor de nieuwe breedbeeldtelevisie.
Achter hen loopt Mark Millar van de ene naar de andere kamer,
maar daar hebben Brian en Robert geen oog voor)
ROBERT
KIRKMAN
Ik wist niet dat hij in een televisieserie meespeelde.
BRIAN
REED
Laat staan met zulke lekkere wijven.
ROBERT
KIRKMAN
Snuift hij daar nu een lijntje coke naar binnen?
BRIAN
REED (wijst)
Kijk, daar heb je Mulder! Hij zoekt natuurlijk naar aliens.
ROBERT
KIRKMAN
Dat doet hij anders wel op een vreemde plek.
MARK
MILLAR (duikt op voor televisie)
En? Bevalt mijn afscheidscadeautje?
ROBERT
KIRKMAN
Prima!
MARK
MILLAR
Een aardigheidje van de studiobazen. Zo dankbaar zijn ze voor
het kassucces van Wanted. Maar ja, ik heb al veertig van die
krengen, dus jullie hebben het hier harder nodig dan ik.
BRIAN
REED
Maar nu moet je uit beeld gaan, want Mulder is op zoek naar
het buitenaardse wezen dat zich heeft verstopt in de baarmoeder
van die vrouw. Met zijn tong. En ik wil het niet missen als
Bendis hem straks komt helpen.
MARK
MILLAR (kijkt naar televisie)
Dat is Brian Michael Bendis helemaal niet.
BRIAN
REED
Niet?
MARK
MILLAR
En dat is ook geen X-Files. Dit is Californication en dat
is Evan Handler.
BRIAN
REED
Echt waar?
ROBERT
KIRKMAN
Hij lijkt anders wel sprekend op Bendis.
MARK
MILLAR
Als je iemand publiekelijk uitscheldt, lijkt iedereen op elkaar.
BECKY
CLOONAN (vanuit hal)
Mark! Schiet op, man! De taxi staat klaar!
MARK
MILLAR (roept)
Ik kom zo! Eerst even afscheid nemen van Angelina!
(tegen Brian en Robert)
Maar ik heb het gevoel, dat ze me
ontwijkt.
(Mark gaat verder met zijn zoektocht
door de verschillende kamers, waarop Becky haar koffers neerzet
en naar de televisiehoek loopt. Ze heeft voor het eerst een
trui aan. Brian en Robert springen op en steken hun hand uit)
ROBERT
KIRKMAN
Hallo, ik ben Robert Kirkman! Aangenaam!
BRIAN
REED
Hoi, ik ben Brian Michael Reed! Aangenaam!
BECKY
CLOONAN (verbaasd)
Eh, ja? Dat weet ik toch? We hebben net zes weken bij elkaar
op deze loft gezeten.
ROBERT
KIRKMAN
Wat? Maar wie ben je dan?
BRIAN
REED
Een visagiste?
BECKY
CLOONAN
Ik ben het! Becky!
BRIAN
REED
Een scharrel van de producent?
ROBERT
KIRKMAN
Een toiletjuffrouw?
BECKY
CLOONAN
Mannen...
(trekt trui omhoog en flasht Brian
en Robert)
Altijd hetzelfde liedje.
BRIAN
REED (glunderend)
Becky!
ROBERT
KIRKMAN (glunderend)
Becky!
(Becky slaakt een diepe zucht,
trekt haar trui naar beneden en loopt de kamer uit. In de
hal passeert ze David Lapham, die druk is met het maken van
aantekeningen. Hij kijkt verbaasd op en krabt achter zijn
oren)
DAVID
LAPHAM (kijkt om)
Wie was dat, die daar net naar de lift liep?
BRIAN
REED
Dat was Becky!
ROBERT
KIRKMAN
Dat zie je toch zo?
DAVID
LAPHAM
Becky? Echt? Ik wist niet dat ze een bril droeg.
BRIAN
REED
Ga eens uit beeld. Ik geloof nog steeds niet, dat het Bendis
niet is.
DAVID
LAPHAM (kijkt naar televisie)
Huh? Ah, Californication! Ja, Evan Handler is grappig. Ken
je die aflevering waarin hij een meid oraal bevredigt en dan
onder wordt gesproeid?
BRIAN
REED
Wat? Dus al die verhalen over orale seks die Bendis op zijn
brievenpagina vertelt, die zijn niet verzonnen?
DAVID
LAPHAM (plots geprikkeld)
Rot op met je brievenpagina! Ik wil niets horen over brievenpagina's!
Voor je het weet, ruikt die Olav Beemer ruimte voor zijn geouwehoer
en dan sta ik niet voor mezelf in!
BRIAN
REED (droef)
Ik krijg helemaal nooit brieven van Olav Beemer.
ROBERT
KIRKMAN
Hij kan niet schrijven over comics die hij mijdt als de pest.
DAVID
LAPHAM
Robert? Kan ik je even spreken?
ROBERT
KIRKMAN
Huh? Oh, natuurlijk.
(loopt met David mee de kamer
uit)
Vertel, wat kan ik voor je doen?
DAVID
LAPHAM
Die lui van IDW hebben me gevraagd voor een nieuwe miniserie
over 30 Days of Night, maar ik weet niets over zombies. Dus
ik vroeg me af of jij wat tips voor me hebt?
ROBERT
KIRKMAN
Zombies? Je weet dat die serie over vampiers gaat, hè?
DAVID
LAPHAM
Kut! En ik heb het script voor het eerste nummer al ingeleverd!
ROBERT
KIRKMAN
Weet je wat? Vraag het aan Frank. Hij heeft zo veel ervaring
met bizarre comics en films, hij heeft vast wel wat tips voor
je.
(wijst naar Frank, die nog altijd
bij het raam in de hal staat)
Daar heb je hem. Succes, dan duik
ik de koelkast in. Ik heb honger.
(Robert schiet de keuken in. David
kijkt voorzichtig naar Frank, die zacht in zichzelf mompelt
en zich niet bewust lijkt van Davids aanwezigheid. Voetje
voor voetje komt David dichterbij. Hij ademt diep in en schraapt
de keel)
DAVID
LAPHAM
Frank?
FRANK
MILLER (in zichzelf)
En de regen slaat neer op het harde asfalt, de onverbiddelijke
bodem van de betonnen jungle, waar de mensen doelloos heen
en weer rennen en pijn lijden en wanhopen en zich afvragen
of er ooit een eind aan komt.
DAVID
LAPHAM
Mag ik je wat vragen over 30 Days of Night?
FRANK
MILLER (in zichzelf)
En neonreclame weerspiegelt in het water op straat en spat
uiteen wanneer zij met naaldhakken in een plas stapt. Haar
benen zijn lang en glad en zacht en ze beloven iedereen die
maar wil kijken meer en meer en meer en meer, tot de fantasie
ontploft in een orgie van zinnenprikkelende beelden.
DAVID
LAPHAM
Jij hebt zo veel ervaring met bizarre comics en films, jij
kunt vast helpen.
FRANK
MILLER (in zichzelf)
En arrogant kijkt ze omhoog, zo klein en kwetsbaar, maar tegelijkertijd
hard als steen en dodelijk als een zwaard dat duizenden levens
heeft geëist. Ze loopt naar binnen en stapt in de lift,
zo prachtig en onvoorstelbaar en woest en wild en onbeschrijfelijk,
mijn kleine, dodelijke Miho.
DAVID
LAPHAM
Eh. Een ander keertje, dan.
(Het belletje van de lift klinkt.
De liftdeuren schuiven open en Marjorie Liu stapt de hal binnen.
Ze blaast een lok natte haren uit haar gezicht. Ze kijkt eerst
naar de beteuterde David en dan naar de mompelende Frank)
MARJORIE
LIU (tegen David)
Wat heeft hij?
DAVID
LAPHAM
Volgens mij is hij aan het verdrinken in zijn stream of consciousness.
(ziet Marjorie's natgeregende
shirt)
Waar kom jij vandaan?
MARJORIE
LIU
Buiten. Ik heb Mark uitgezwaaid.
DAVID
LAPHAM
Wat lief!
MARJORIE
LIU
Ik wilde zeker weten dat hij wegging.
DAVID
LAPHAM (proestend)
Ha! Ha! Typisch die brute humor van Amy Racecar!
MARJORIE
LIU
Hopelijk word jij de volgende keer weggestemd.
DAVID
LAPHAM
Ha! Ha! Hilarisch, Amy! Zo scherp, ook altijd!
(David slaat hard op zijn knie,
buigt voorover en komt niet meer bij van het lachen. Hikkend
strompelt hij naar de huiskamer. Daarbij botst hij bijna op
tegen J. Michael Straczynski, die breed lacht wanneer hij
Marjorie ziet)
J.
MICHAEL STRACZYNSKI
Ah, jou zocht ik. Kom je even mee? De voorbereidingen zijn
klaar.
MARJORIE
LIU
Voorbereidingen? Waarvoor?
J.
MICHAEL STRACZYNSKI
Voor het ritueel van Mephisto. Kom, Mary Jane, ik heb het
offergewaad al voor je uitgezocht.
MARJORIE
LIU (verontrust)
Het wát? En hóe noemde je me?
(In de keuken leunt Robert met
zijn armen op de geopende deur van de koelkast. Hij neemt
een hap van een kippenbout. Dan loopt Craig Thompson langs.
Hij ziet Robert; zijn ogen worden groot en hij blijft stokstijf
staan)
ROBERT
KIRKMAN (houdt kippenbout omhoog)
Craig! Ook een hapje?
CRAIG
THOMPSON
Nee, dank je. Ik krijg overal uitslag van kip.
ROBERT
KIRKMAN
Wie zegt dat dit kip is?
CRAIG
THOMPSON (verschrikt)
Iep.
(Craigs ogen draaien weg. Als
een lappenpop valt hij op de grond. Robert grijnst. Hij pakt
Craig en slingert hem op zijn rug. Op dat moment stormt Ed
Brubaker binnen, gehuld in zijn lange regenjas en ouderwetse
gleufhoed)
ED
BRUBAKER (gejaagd)
Verroer je niet, schurk!
ROBERT
KIRKMAN
Wat? Craig is flauwgevallen. Ik breng hem alleen naar bed.
ED
BRUBAKER
Daar trap ik niet meer in, schurk! Ik heb je door!
ROBERT
KIRKMAN
Je hebt wát door? En waarom praat je zo raar?
ED
BRUBAKER
Zwijg, schurk! Je hebt zo lang over zombies geschreven, dat
je nu zelf een zombie wilt worden! Geef toe!
ROBERT
KIRKMAN (lacht)
Doe niet zo gek, man.
ED
BRUBAKER
Je mag de anderen om de tuin hebben geleid, schurk, maar ik
weet wat je wilt! Je wilt mensenvlees eten! Ontkennen heeft
geen zin!
ROBERT
KIRKMAN
Ik ontken ook niets.
ED
BRUBAKER (verbaasd)
Huh?
ROBERT
KIRKMAN (wijst naar Craig)
Doe je mee? Het is een mager ventje, maar ik wil best delen.
(Ed is met stomheid geslagen.
Hij kijkt zoekend naar de grond en wrijft over zijn baard.
Dan krult een sinistere glimlach om zijn lippen)