"Het was in het hele centrum
zo gezellig druk," antwoord ik op haar vraag wat mij
hier brengt, "dus ik dacht, ik duik een kroeg in."
Ik vertel over hoe ik vanaf het Muntplein in een kolkende
mensenmassa belandde en voetje voor voetje door de straten
ging, langs podia waar muzikanten een feestje bouwden en vooral
langs overvolle terrassen waar het ook na middernacht nog
heerlijk toeven was. Ze knikt, "Ja, vanavond is de Gay
Pride begonnen." Het muntje valt en ineens snap ik ook
waarom ik onderweg zo veel roze ballonnen zag.
Amsterdam bij nacht, ja, het heeft
wel wat. Zeker op een zwoele zomeravond als deze. Ik neem
een slok van de witte wijn en kijk naar de spiegel achter
de bar. Normaal gesproken ben ik niet iemand die zomaar een
onbekende kroeg in duikt. Maar ja, ik ben normaal gesproken
ook niet iemand die zomaar met een onbekend meisje in bed
belandt en toch is mij dat de afgelopen anderhalve week twee
keer overkomen. De tweede keer was bijna in dezelfde stad
als met het meisje met de prachtige ogen. Zij kenden elkaar
via via en waren allebei op de housewarmingparty die geen
housewarmingparty mocht heten. Als van haar kant, zij met
de fluweelzachte huid, enige geplande opzet in het spel was,
heb ik daar net zo hard aan meegeholpen. De behoefte aan warmte
en intimiteit was aan de telefoon hoorbaar. En wederzijds.
Lange tijd heb ik geroepen, dat ik
principieel tegen onenightstands ben. Lange tijd heb ik geroepen,
dat ik alleen met iemand naar bed zou kunnen, als ik ook echt
verliefd op haar ben. Dat roepen heeft zijn langste tijd wel
gehad. Nu is het ook zeker niet zo, dat ik van de ene op de
andere dag ben veranderd in een promiscue vrijbuiter met de
lidmaatschapspas van de foute-mannenclub in zijn achterzak.
Daarvoor is de romanticus in mij te sterk. Maar ik besef nu
wel, of beter gezegd nu eindelijk, waarom veel mensen ooit
een periode met wisselende contacten hebben meegemaakt. Soms
is dat gewoon nodig, voor je weer werkelijk onbevangen van
iemand kunt gaan houden.
Immers, de onenightstand is de ultieme
rush. De onenightstand, samenzijn met iemand die voor een
avond net zo naar jou verlangt als jij naar die ander terwijl
het eigenlijk een vreemde is, dat is als een gezinsverpakking
Red Bull voor je ego. En laat dat nu precies zijn waar ik
na acht maanden somberte, depressie en negatieve gedachten
behoefte aan had. Al die tijd zonderde ik me af van de buitenwereld.
Maar nu? Nu ga ik na een late film in Amsterdam niet rechtstreeks
naar huis, maar laat ik me in de gezellige zwoele zomersfeer
meevoeren naar een kroeg. Waar ik geen oogcontact uit de weg
ga. Waar ik daardoor aan de praat raak met het meisje met
de donkere krullen. Waar mijn hand na een tijdje op haar heup
belandt en zij die glimlachend verwelkomt.
De spanning is anders, op de één
of andere manier voel ik dat aan, na mijn ervaringen van de
afgelopen week. Het meisje met de donkere krullen heeft gewoon
zin in een gezellige avond, ik wil genieten van mijn eerste
spontane kroegbezoek in jaren. We flirten wel, we zitten dichtbij
en aan elkaar, maar het leidt niet naar méér.
Als om vier uur de lampen weer op gewone sterkte gaan en iedereen
naar buiten wordt geveegd, zoemt de wijn licht tintelend door
mijn hoofd. "Ik heb een geweldige avond gehad,"
fluistert ze, terwijl ze haar hand in mijn nek legt en me
lang en warm zoent. Met mijn lippen op die van haar adem ik
diep in. Haar krullen ruiken naar lavendel. Zij, nog zo jong,
smaakt naar vrijheid.
Een treinrit later, iets voor zessen,
stap ik in Utrecht weer op de fiets. Het wordt al langzaam
licht. Mijn shirt wappert in de wind. Mijn lichaam tintelt,
een zindering van genot, zelfvertrouwen en plezier. Ik lach
hardop.
Acht maanden geleden viel ik in een
diep dal en ontdekte ik dat niets zo misleidend is als de
illusie van houvast. Maar nu, nu kan ik eindelijk zeggen,
dat ik het heb verwerkt. Dat ik klaar ben met die periode
uit mijn leven. Het meisje met de prachtige ogen, het meisje
met de fluweelzachte huid en het meisje met de donkere krullen
hebben daarbij geholpen, maar uiteindelijk heb ik het wel
mooi zelf gedaan. Ik ben terug. De wereld is gewaarschuwd.