Nauwelijks een week nadat ik Second
Life op de computer had geïnstalleerd, kwam ik tot de
conclusie dat ik verslaafd was aan deze nieuwe en vreemde
wereld. Het hele weekend had ik niets anders gedaan dan spelen,
spelen en nog eens spelen. Aan schrijven van recensies voor
mijn site was ik niet eens toegekomen. Ik ging op in mijn
rol als de vrouwelijke avatar, mijn rol als lekker ding dat
mannen verleidde bij de vleet, maar wel onbereikbaar bleef.
Bij Moonshine Mansion had een collega
mij toegevoegd aan haar vriendenlijst. Zij was ook nieuw en
samen gingen we geregeld op oorlogspad. Dankzij haar wist
ik precies op welke locaties het goed jagen was: op een virtuele
versie van de Amsterdamse wallen wemelde het van mannen op
zoek naar een snel verzetje. Al vlot had ik door, dat de meeste
nieuwelingen, de mannen in hun witte shirt en spijkerbroek,
geen geld hadden. Zij wilden alleen kijken, kijken, niet kopen.
Mannen met uitgebreide kledingstukken, díe moest ik
aanspreken.
Eén van die mannen met uitgebreide
kledingstukken, een man die volgens zijn profiel bijna een
jaar actief was in Second Life, leek wel geïnteresseerd
in ons voorstel van een triootje. Hij bekeek ons goed en sprak
toen de onsterfelijke woorden, "I bet you two girls don't
even have all your naughty parts yet." Ik moest die zin
drie keer lezen. En hij maakte geen grapje. Seks in Second
Life is dus toch meer dan een poseerbal aanklikken en wachten
tot de verf droog is en het gras is gegroeid, seks in Second
Life is het kopen van een uitgebreid pakket aan genitaliën,
tepels en ontelbare hulpstukken, geluidsfragmenten en animaties.
Voor minder dan tienduizend dollar ben je echt niet klaar.
Dat beeld stuiterde de rest van de
week door mijn hoofd. Ook in mijn slaap bleef het me achtervolgen.
Zo droomde ik dat ik bij mijn vriendin op de bank zat, dat
we elkaar zoenden en elkaar in een vlaag van opwinding mee
naar boven sleurden. Dat ik haar shirt uittrok, mijn spijkerbroek
openknoopte. En vervolgens tot de ontdekking kwam, dat ik
die middag in de supermarkt niet alleen de kip, maar ook de
geslachtsdelen was vergeten. Ik had al een tijdje moeten wennen
aan het feit, dat je in Second Life zomaar kunt opstijgen
en wegvliegen. Maar dit? Dit was toch het toppunt van bizar.
Een avatar komt dus onvolledig ter wereld, de rest moet je
erbij kopen.
"I need to buy some gear,"
vertelde ik Big Daddy, de baas slash pooier van Moonshine.
Omdat hij ook besefte, dat hij weinig geld zou krijgen als
ik weinig klanten zou hebben, gaf hij me een paar duizend
dollar en een kaartje met de locatie van dé winkel
voor seksattributen. Nu klinkt dat als erg veel geld, een
paar duizend dollar. In de praktijk valt dat mee: één
Amerikaanse dollar staat voor ongeveer 180 Linden dollars.
Niettemin, meer geld dan dit had ik in mijn eerste week nog
niet op mijn teller gehad. Gesterkt door mijn plotseling volle
portemonnee stapte ik de winkel binnen, de winkel waar ik
geslachtsdelen en attributen kon kopen. Het bleef een dwaas
idee. Een supermarkt voor tepels en voor penissen. Wie zoiets
verzint, moet echt gestoord zijn. En, ik bekeek de prijskaartjes,
stinkend rijk.
Een uur winkelen later en ik was klaar
voor het serieuzere werk. Vanaf nu geen amateuristisch gewriemel
meer, nee, vanaf nu professionele diensten met alles erop
en eraan. Mijn rol als lekker ding, als verleidelijke vamp,
was bijna vervolmaakt. In één week tijd haalde
ik ruim tienduizend dollar op. Op advies van Big Daddy huurde
ik een skybox, een huis dat hoog in de wolken zweeft, een
eigen plekje waar ik klanten mee naartoe kon nemen als zij
de Moonshine Mansion te publiekelijk vonden. Die vijfhonderd
dollar huur per week was peanuts.
Aan het einde van die week, mijn tweede
weekend in Second Life, had ik eindelijk een eigen huis. Vlak
voor ik uitlogde, klikte ik op een slaapanimatie van het bijgeleverde
bed. Door het raam zag ik de zon ondergaan. Jawel, mijn bestaan
als lekker ding beviel me. Het rollenspel zelf was okay, maar
het deed mij verder niet zo veel. Wat mij wél trok,
was de kick van het ontdekken, het overal en nergens naartoe
teleporteren en vreemden aanspreken. En, zoals het ook hoort
bij een lekker ding, de kick van het winkelen. Mijn avatar
ging slapen. Ik volgde haar voorbeeld.