Weet je wat het kost wanneer je met
je fiets rijdt op een plek waar dat niet mag? Veertig euro.
Ja, ik wist het eerlijk gezegd ook niet, tot ik daar maandag
voor werd aangehouden. Het is trouwens niet zo, dat ik vaak
met de politie in aanraking kom. Sterker, ik vind mezelf een
goed burger. Zo zet ik onze groene afvalbak met de wieltjes
aan de straatkant, houd ik in openbare gelegenheden de deur
open voor anderen en wacht ik op het station geduldig met
instappen tot alle passagiers uit de trein zijn gestapt.
Als je ooit midden in de nacht op
een verlaten kruispunt komt en daar een mongool voor een rood
verkeerslicht ziet wachten, heb je grote kans dat ik dat ben.
Volgens mij ben ik één van de laatste fietsers
die bij het afslaan een hand uitsteekt. Vroeger was ik ook
altijd de enige student met een werkend voor- en achterlicht.
Maandag is dus echter een eind gekomen
aan mijn strafbladloze bestaan. Het was een zeer gezellige
sportavond geweest, die zoals altijd werd afgesloten in de
kantine. Daar werd uitbundig getoast op heroïsche overwinningen
en werd menig verlies weggestopt onder een dampend portie
bittergarnituur. Ver na middernacht gingen we eindelijk op
huis aan. De groep fietsers dunde uit tot een drietal en omdat
het fietspad daar vlakbij de sporthal net te smal is voor
drie mensen, pikte ik een stukje weg mee. Ten eerste praat
dat gemakkelijker en ten tweede rijden daar op dat tijdstip
toch geen auto's. Alles bij elkaar zou het bovendien slechts
driehonderd meter duren voor we naar rechts moesten.
Een klein stukje, dat moet kunnen.
Vergeet het! Ik was nog niet halverwege of ik hoorde al een
auto achter me. In gedachten bereidde ik me voor op een agressief
claxonneren of desnoods de in mijn richting opgestoken middelvinger
van de bestuurder, maar in plaats daarvan keek ik plots recht
in het gemeen grijnzende gezicht van een politieagent. Of
ik wist dat ik daar niet mag rijden, was zijn retorische vraag.
"Wat kost me dat?" zuchtte ik bijdehand en haalde
met gevoel voor dramatiek mijn portemonnee uit mijn binnenzak.
Dat had ik dus niet moeten doen.
Het gezicht van de agent betrok alsof
ik zijn moeder net negentien seksueel overdraagbare ziektes
had toegewenst. "Dus je wilt een bekeuring?" beet
hij me toe. "Dan mag je mee." Eerst dacht ik dat
hij een grapje maakte, maar ik heb me laten vertellen, dat
de gemiddelde agent niet beschuldigd kan worden van het hebben
van gevoel voor humor, vandaar dat ik een paar meter verder
mijn gegevens mocht opdreunen. Mijn allereerste bekeuring!
Zijn vrouwelijke collega versperde mij intussen dapper de
weg. Ze gaf me het gevoel dat ik een vluchtgevaarlijke seriemoordenaar
was die dit kruispunt in hartje Utrecht elk moment in een
bloedbad kon veranderen. In een woning aan de overkant zag
ik een oud omaatje angstig achter het gordijn wegduiken.
"Dat kost veertig euro,"
beantwoordde de eerste agent de vraag waarmee het was begonnen.
Veertig euro! Ik was met stomheid geslagen. Weet je hoeveel
rondjes ik daarvoor kan bestellen? Dan kun je beter gepakt
worden voor het fietsen zonder verlichting. Bijna had ik gevraagd
of ik voor dat geld ook een erotische massage kreeg, maar
gelukkig kon ik mijn woorden op tijd inslikken. Voor je het
weet, sta ik met een bon in mijn handen voor het beledigen
van een agent in functie en dat is een bekeuring waarvan ik
de hoogte liever niet ontdek. Het duo stapte weer in de politieauto.
Een 'prettige avond verder' kon er blijkbaar niet vanaf. Dat
had me waarschijnlijk een tientje extra gekost.
Op weg naar huis reed ik vervolgens
overal waar mogelijk door het rode licht. Eén keertje
heb ik zelfs gewacht tot het licht op rood sprong. Ik vond
dat ik daar recht op had. Veertig euro voor één
verkeersovertreding is vrij veel geld, maar wanneer je dat
over meerdere overtredingen verspreidt, valt het best mee.
Uiteindelijk kwam ik tot zes keer een rood licht, twee keer
spookrijden en één keer verkeerd oversteken.
Gemiddeld vier euro per overtreding.
Nog steeds niet tevreden heb ik de
dag erna de groene afvalbak verkeerd om aan de straat gezet.
En de mensen die deze week per trein willen reizen, zijn alvast
gewaarschuwd!