Laatst werd ik op een doordeweekse
avond gebeld door Edwin de Roy van Zuydewijn. Op samenzweerderige
toon vroeg hij of ik misschien wat tips had voor het indienen
van een miljoenenclaim tegen het Koninklijk Huis, maar op
dat moment zag ik een sterk op een hypermoderne afluistermicrofoon
lijkende schroef in mijn muur, vandaar dat ik direct heb opgehangen.
Bovendien moet die opgeblazen corpsbal met zijn suffe internetbedrijfje
niet zo zitten zeuren, want dankzij de artikelen in HP / De
Tijd krijgen hij en zijn prinses Margarita evenveel aandacht
als de finalisten van Idols.
Waar gaat het eigenlijk over? Ja,
zijn dossier bij de Sociale Dienst is door de toenmalige Binnenlandse
Veiligheidsdienst gelicht. Nou en? In deze gestoorde tijden
kun je beter het zekere voor het onzekere nemen. Voor je het
weet, heb je iemand aan tafel die je na een paar glazen wijn
toevertrouwt dat hij dankzij zijn geheime opleiding in een
handomdraai een kneedbom kan maken van een dom doosje Lego.
Sterker, ik vind het zo'n effectieve aanpak dat ik tegenwoordig
iedereen laat screenen. Zo ga ik pas met een meisje op pad
wanneer ik zeker weet dat ze zich nooit laatdunkend over comicliefhebbers
heeft uitgelaten en het komt geregeld voor dat ik op de badmintonbaan
sta en weet voor hoeveel ton mijn tegenstander de belastingdienst
heeft getild.
Het probleem is natuurlijk, dat het
dossier van De Roy van Zuydewijn is gaan lekken op allerlei
plaatsen waar het niet had mógen lekken. Vervolgens
heeft politiek Den Haag daar toen zo glashard over gelogen,
dat minister-president Balkenende opeens ernstig in verlegenheid
is gebracht. De beste man is na de verkiezingen al weken druk
met energievretende formatiebesprekingen en dan krijgt hij
ook nog eens een overgebleven stuk puin van acht jaar Paars
op zijn bord. Als Pim Fortuyn had geleefd, was deze koninklijke
rel voldoende geweest voor drie nieuwe boeken. Tijdens de
presentatie van de bundels had hij vast iets geroepen als,
"Ik weet niet welke kleur je krijgt als je paars en oranje
mengt, maar dat het foeilelijk is, staat vast!"
Aan de andere kant van de wereld jast
de hersenloze cowboypresident Bush er intussen even een oorlog
tegen Irak doorheen. Beelden uit London, Berlijn en Washington
tonen een enorme menigte verontruste burgers die fel tegen
een gewapend conflict zijn. Spandoeken met pittige teksten
van mensen die het gewoon niet langer pikken dat de machtigste,
democratisch gekozen man ter wereld zo nodig in de voetsporen
van zijn vader moet treden. Mensen die ergens voor staan,
die prachtige principes hebben en daarvoor de straat op gaan.
In Nederland niet. Nou, in Nederland gaan de mensen ook de
straat op, maar als je die spandoeken leest, blijkt dat de
menigte uitsluitend bestaat uit sms-bakvissen die met grote
posters van Jim en Jamai hun puberale voorkeur duidelijk maken.
Bij het zien van dergelijke beelden
hoop ik telkens dat een journalist op zo'n meisje afstapt
en haar vraagt wat zij nou vindt van de oorlogsdreiging in
het Midden-Oosten. Dom amusement op televisie is leuk en aardig,
maar heeft ze ook een mening over werkelijk maatschappelijk
relevante onderwerpen? Aan de andere kant vrees ik dat het
meisje dan vraagt naar het telefoonnummer waar ze haar keuze
tussen George W Bush en Saddam Hussein naartoe kan sms'en.
Echt, ik kijk helemaal nergens meer vreemd van op. Mijn buurjongen
van veertien denkt serieus dat je volgende week voor de verkiezingen
van de Provinciale Staten je stem via sms kunt uitbrengen.
Eerlijk gezegd, vind ik het zo langzaamaan
niet vreemd dat Nederland zo'n beetje als enige binnen Europa
nog achter Amerika staat. De ene helft van het land is in
de ban van Idols en sms't zich scheel voor zeventig cent per
berichtje, de andere helft is in de ban van het koninklijke
schandaal en kent de interviews in HP / De Tijd uit het hoofd.
We hebben geen tijd meer voor een eigen mening over een eventuele
oorlog in Irak! Elke keer dat minister Jaap de Hoop Scheffer
zijn christen-democratische mond over deze kwestie opentrekt,
hoor je hem bijna denken, "Rot eens op met die camera
want de herhaling van Idols begint over een kwartier."
Voor wie zouden Margarita en Edwin
eigenlijk zijn?