Het moet 1992 zijn geweest. Mijn wereld
bestond uit weinig meer dan suffe schoolonderzoeken, duffe
docenten en dat ene meisje schuin tegenover me bij biologie.
Iedere week snorde ik op mijn tweewieler naar Utrecht, waar
ik mijn stapeltje nieuwe comics kwam ophalen. Tegenwoordig
grinnik ik lang en hatelijk om haastig in elkaar geknutselde
comics van op hun vergane glorie terende veertigers en tekeningen
van jong non-talent voor wie 'perspectief' en 'anatomie' abstracte
begrippen zijn, maar toentertijd was mijn smaak lang niet
zo verfijnd.
Zo kon het gebeuren dat ik die noodlottige
dag de comic Youngblood #1 van de planken pakte. Met een rode
blos op de wangen bladerde ik het tijdschrift door. Net als
bij elke comic van Rob Liefeld kwam dat neer op veel knarsende
tanden, heren met rollende spieren, dames met holle ruggen
en onmogelijke composities. Toch kocht ik de comic. Het was
de eerste Image titel en in al mijn onnozelheid dacht ik dat
deze bundeling geplette boompulp met twee glimmende nietjes
later veel centjes waard zou worden.
Viel dat tegen! Tien jaar later kun
je er uitsluitend geld aan verdienen als iemand je tegen betaling
de gehele oplage in de sloot laat flikkeren. Wanneer ik op
stripbeurzen een handelaar met die comic zie zitten, bel ik
steevast het RIAGG. Althans, als ik klaar ben met het uitgebreid
uitlachen van de sneue sloeber. Maar ja, toen wist ik dat
dus niet. Daar kwam bij, dat ik Rob Liefeld de jaren daarvoor
echt goed vond. En daarin was ik zeker niet alleen. Hele volksstammen
zweerden bij de naam Liefeld. Het jaar 1992 was echter het
keerpunt. Dat je zijn vroegere werk leuk vond, okay, maar
je zat fout als je na die tijd nog idolaat was van de puberale
prutser.
Overigens zweren zelfs nu nog hele
volksstammen bij de naam Liefeld, maar dan in combinatie met
woorden als 'nee' en 'laat het ophouden.'
Zou het schadelijk zijn voor je carrière
als vandaag de dag foto's opduiken, daterend van na 1992,
waarop je grijnzend in een comic van Liefeld bladert? Mag
je niet meer naar binnen bij de plaatselijke PriceWaterhouse
omdat de collega's zich anders tijdens de lunchpauze niet
kunnen inhouden van het proesten? Kun je als een zichzelf
respecterende vader je kleinste niet langer van de crèche
ophalen zonder beledigende opmerkingen van andere ouders?
Kijkt zelfs het optelteefje achter de kassa bij de supermarkt
op je neer? Als dat zo is, mag de vers afgetreden staatssecretaris
Philomena Bijlhout blij zijn dat ik die foto heb weggegooid
waarop ze in de herfst van 1993 juichend met Youngblood #1
de stripwinkel uit rent. Dan was ze helemáál
nergens meer aan de bak gekomen.
Ik vraag me af of de jasjesdasjes
van Marvel ook antecedentenonderzoek hebben gedaan toen ze
Joe Quesada binnenhaalden. En bij Bill Jemas? Wie weet wat
daar allemaal over het hoofd is gezien! Het zou me niets verbazen
als binnenkort foto's online worden gezet van Jemas en Quesada
die medio 1988 samen met een dronken Jim Shooter tegen de
draaideur van het Marvel redactiepand wildplassen. Ik bedoel,
die onzin komt toch ergens vandaan? Mij maak je niet wijs
dat een redelijk iemand bij volle verstand het soort dingen
roept waarmee zij elke week weer de nieuwssites bevuilen.
Hoe zit het met Brian Michael Bendis?
Waar blijven de foto's van hem in de darkroom, hand in zijn
broek en de zweetdruppels glinsterend op zijn bovenlip? En
de video van Grant Morrison die zich aftrekt bij het bekijken
van E.T. en zijn vrienden zich laat verkleden als aliens?
Om nog maar te zwijgen over de vakantiekiekjes van Kevin Smith
in Rio de Janeiro, waar hij onder invloed van een joint de
herenliefde bedrijft met drie invloedrijke filmregisseurs.
Vroeger werden zulke types uitgelachen,
door baldadige jongeren in elkaar geslagen en heel soms in
een gesticht gestopt. In de eenentwintigste eeuw stoppen we
ze ook in een gesticht, maar dat noemen we dan Marvel Comics.
Nee, het wordt tijd dat het verleden van alle grote namen
uit de comicwereld wordt doorgelicht, anders reis ik af naar
New York en zal ik voor het oog van een tevreden politieagent
de heren Jemas, Quesada, Bendis, Morrison en Smith in elkaar
slaan... mits niemand foto's neemt.